Από τις κουζίνες που αγοράζουν και πωλούν τα τοπικά τρόφιμα, σε έναν συνεταιρισμό (co-op) αποβλήτων, που επιστρέφει λίπασμα για την γη, οι νέες επιχειρήσεις οικοδομούν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο τροφίμων. Πρόκειται για τους ντόπιους που διατηρούν τον πλούτο της γης τους στο σπίτι τους.
Από το 1994, ο Lloyd λειτουργεί την City Fresh Foods , μια εταιρεία τροφοδοσίας (catering) με έδρα το Roxbury -μία από τις γειτονιές της Βοστώνης με τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα. Ήθελε η επιχείρησή του να χρησιμοποιεί τοπικά παραγόμενα τρόφιμα, αλλά εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να βρεθούν. Έτσι, το 2009, ο Lloyd βοήθησε στο να ιδρυθεί η City Growers , μια από τις πρώτες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις καλλιέργειας της Βοστώνης.
Σήμερα, η City Growers είναι μέρος ενός αναδυόμενου δικτύου από αστικές επιχειρήσεις τροφίμων στο Roxbury και στο γειτονικό Dorchester . Από ένα κοινοτικό σύστημα αξιοποίησης γης που αξιοποιεί την γη για καλλιέργεια, στις κουζίνες και τους εμπόρους λιανικής πώλησης που αγοράζουν και πωλούν τοπικά τρόφιμα έως έναν νέο συνεταιρισμό (co-op) διαχείρισης αποβλήτων, που παράγει και επιστρέφει λίπασμα για την γη, καλλιεργείται μια ολόκληρη “σοδειά” από νέες επιχειρήσεις και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς για την οικοδόμηση μιας ολοκληρωμένης οικονομίας τροφίμων. Πρόκειται για τους ντόπιους κατοίκους που θέλουν να διατηρήσουν τον πλούτο της γης και της εργασίας τους μέσα στην ίδια τους την κοινότητα.
“Δεν χρειαζόμαστε μεγάλες εταιρείες όπως το Wal-Mart για να έρθουν και να μας σώσουν”, δηλώνει ο Lloyd. “Έχουμε σπιτίσιες (homegrown) λύσεις εδώ”.
Γραφικό από Michelle Ney και Natalie Lubsen
Ανακτώντας Ξανά την Γη
Η αλυσίδα της καλλιέργειας τοπικών τροφίμων ξεκινά με τη γη και η σημερινή άνθηση που έχουν οι πρωτοβουλίες σχετικά με τα τρόφιμα, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τον αγώνα των κατοίκων για τον έλεγχο της γης και την ανάπτυξή της την δεκαετία του 1980. Σήμερα, η γειτονιά Dudley , η οποία βρίσκεται ανάμεσα στο Roxbury και στο Dorchester, έχει ένα 10.000 τετραγωνικών ποδιών (περίπου 1.000 τετραγωνικά μέτρα) κοινοτικό θερμοκήπιο που έχει γίνει ένα κομβικό σημείο για την τοπική οικονομία τροφίμων. Αλλά κάθεται πάνω σε μια γη που θα μπορούσε να εξίσου εύκολα να έχει καταληφθεί από ένα ξενοδοχείο ή από ένα κτίριο γραφείων.
Από τη δεκαετία του 1980, το Roxbury και το βόρειο Dorchester είχε καταστραφεί από την αποεπένδυση και την white flight (μετοίκηση, κυρίως των λευκών κατοίκων από διαφυλετικές γειτονιές σε γειτονιές μόνο με λευκούς, αργότερα ο όρος χρησιμοποιείται για την μετοίκηση πάλι λευκών από τις αστικοποιημένες κεντρικές γειτονιές μια πόλης προς τα προάστια) της δεκαετίας του 1960 και του 1970. Οι ρατσιστικές πολιτικές των τραπεζών και της στέγασης ( “redlining” / πρακτική της κόκκινης γραμμής) είχαν διαχωρίσει τους ανθρώπους με βάση το χρώμα τους δέρματος τους σε σχέση με τις προσφερόμενες ευκαιρίες, αποκλείοντας κάποιους από το να πάρουν στεγαστικά δάνεια, εκτός από ορισμένες γειτονιές. Τα προγράμματα αστικής ανανέωσης και η δημιουργία αυτοκινητόδρομου ήταν ένα θανάσιμο πλήγμα για αυτές τις γειτονιές με την αναγκαστική αλλοτρίωση κατοικιών και επιχειρήσεων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και με τον εκτοπισμό των κατοίκων. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά έκαιγαν τα σπίτια τους ώστε να μπορέσουν να εισπράξουν τα χρήματα της ασφάλειας για να αποκτήσουν την δυνατότητα να φύγουν.
Στη γειτονιά Dudley, περισσότερο από το ένα τρίτο της γης κάθεται άδειο, αχρησιμοποίητο -1.300 οικόπεδα/τμήματα γης, σε μια περιοχή 1,5 τετραγωνικού μιλίου. Αναπτυξιακά σχέδια θα είχαν μεταμορφώσει την περιοχή με την κατασκευή ξενοδοχείων και γραφείων για την εξυπηρέτηση του σε κοντινή απόσταση κέντρου της Βοστώνης. Αλλά οι κάτοικοι και οι κοινοτικές οργανώσεις αντιστάθηκαν.
Η Dudley Street Neighborhood Initiative (DSNI)συγκέντρωσε τους κατοίκους στο να αναπτύξουν το δικό τους ολοκληρωμένο σχέδιο για την αναζωογόνηση της κοινότητας τους. Κατάφεραν επιτυχώς να πιέσουν την δημοτική αρχή της Βοστώνης να εγκρίνει το σχέδιο τους και να δώσει στην DSNI την ευθύνη διαχείρισης του 60 acre οικοπέδου στην καρδία της γειτονιάς του Dudley, γνωστό ως Dudley Triangle.
Ίδρυσαν την δική τους κοινοτική διαχείριση ακίνητης περιουσίας για να πάρουν την ιδιοκτησία πάνω στην κενή γη και να την αναπτύξουν. Τώρα, σχεδόν 30 χρόνια μετά, η DSNI μπορεί να υπερηφανεύεται για την ανάπτυξη των πάνω από 400 οικονομικών μόνιμων νέων κατοικιών και την αποκατάσταση πάνω από 500 σπιτιών. Η ομάδα έχει επίσης αναπτύξει πάρκα και κήπους, μια λαϊκή αγορά , ένα κοινοτικό κέντρο , ένα σχολείο και ένα κοινοτικό θερμοκήπιο
Με τις τιμές στα ύψη στην Βοστώνη, η οικονομικά προσιτή πρόσβαση σε γη για καλλιέργεια γίνεται δυνατή με το κοινοτικό σύστημα διαχείρισης γης της DSNI Το θερμοκήπιο είναι μισθωμένο με χαμηλό κόστος για στην Food Project μια μη κερδοσκοπική οργάνωση νεολαίας για την ανάπτυξη και την αστική γεωργία. Η Food Project κερδίζει αρκετά χρήματα από την πώληση των προϊόντων που καλλιεργούνται στο ήμισυ του χώρου για πληρώνει ένα μεγάλο μέρος των εξόδων λειτουργίας και τους επιτρέπει έτσι να προσφέρουν όλο το χρόνο αυτά που καλλιεργούνται στο άλλο μισό, στους κατοίκους της περιοχής και σε οργανισμούς.
Αλλά δεν είναι μόνο στο θερμοκήπιο όπου η διαχείριση γης κάνει τη διαφορά. Για παράδειγμα, η διαχείριση απέκτησε πρόσφατα την ιδιοκτησία πάνω σε ένα οικόπεδο που είχε καλλιεργηθεί από την Food Project με βάση μια ετήσιας ανανέωσης σύμβαση ενοικίασης με τον Δήμο, ενώ τώρα παρέχετε σε αυτούς με μια 99 χρόνων μίσθωση.
Ο αγώνας για την αναζωογόνηση της τοπικής αγοράς γης δεν σταματά με την DSNI. Από το 2011, καμπάνια νεολαίας Grow or Die (link is external) έχει λάβει περισσότερα από εννέα άδεια οικόπεδα και έχει κατασκευάσει κήπους για καλλιέργεια σε υπερυψωμένα παρτέρια που σήμερα απασχολούν πάνω από 100 οικογένειες στο Roxbury και στο Dorchester. Μερικά από αυτά τα οικόπεδα παρέμεναν κενά (και αναξιοποίητα) για περισσότερο από 40 χρόνια.
“Έχουμε μεγαλώσει δίπλα σε όλα αυτά τα κενά οικόπεδα που το μόνο που έκαναν είναι να μαζεύονται εκεί σκουπίδια. Μπορούμε να πάρει πίσω τη γη και να παρέχουμε τρόφιμα για τους εαυτούς μας”, δήλωσε ο Hakim Sutherland, ένας διοργανωτής νεολαίας στο Roxbury Environmental Empowerment Project (REEP)
Καλλιέργεια Τοπικά
Μετά την διαθέσιμη γη και με τα θερμοκήπια έρχεται και το διασκεδαστικό κομμάτι αυτό της καλλιέργειας των τροφίμων. Η Food Project συνεργάζεται με περισσότερους από 150 εφήβους και με χιλιάδες εθελοντές κάθε χρόνο για την καλλιέργεια τροφίμων στη γειτονιά του Dudley, καθώς και σε μεγαλύτερα αγροκτήματα στην ανατολική Μασαχουσέτη. Πωλούν τα τρόφιμα μέσα από την κοινότητα χρηματοδοτούμενα προγράμματα γεωργίας στις λαϊκές αγορές αγροτικών προϊόντων και δωρίζουν και σε ανθρωπιστικές οργανώσεις καταπολέμησης της πείνας.
Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της περιοχής καλλιεργούν τρόφιμα και για δική τους κατανάλωση. Μια έρευνα το καλοκαίρι του 2013 από την DSNI και το Πανεπιστήμιο Tufts διαπίστωσε ότι περισσότεροι από 65 κήποι κατοίκων στην κεντρική περιοχή της DSNI είχαν καλλιεργήσει πάνω από 50 είδη λαχανικών και φρούτων, με μερικούς από αυτούς τους κήπους να είναι άνω των 40 ετών. Η έκθεση εκτιμά μια απόδοση 2 τόνων με προϊόντα από αυτούς τους κήπους της “πίσω αυλής”.
Αλλά καθώς κινούμαστε μακριά από τους οικιακούς και κοινοτικούς κήπους και πηγαίνουμε προς μια γεωργία μεγάλης κλίμακας, η πρόσβαση σε γη γίνεται πιο περίπλοκη. Όταν ο Lloyd ίδρυσε την City Growers, ανακάλυψε ότι οι νόμοι για τον χωρισμό σε ζώνες της πόλης καθιστούσαν δύσκολο να γίνει εμπορική γεωργία εντός των ορίων της πόλης. Η City Growers ανέπτυξε ένα εμπορικά επιτυχημένο μοντέλο για την καλλιέργεια σε οικόπεδα τόσο μικρά όσο το ένα τέταρτο του acre (1000 τετραγωνικά μέτρα), αλλά ήταν δύσκολο να επεκταθεί. Έτσι ο Lloyd ίδρυσε μια μη κερδοσκοπική θυγατρική, το Urban Farming Institute για να βοηθήσει στην μεταρρύθμιση της νομοθεσίας. Μαζί, το City Growers και το Urban Farming Institute βοήθησαν στο να προωθήσουν στην Βοστώνη ώστε να περάσει το άρθρο 89 , ένα διάταγμα για τις εμπορικές αστικές γεωργικές ζώνες.
Τον περασμένο Ιούλιο, έγινε και η πρώτη έναρξη με την Garrison-Trotter Farm στο Roxbury, το πρώτο αστικό αγρόκτημα που λειτουργεί βάσει του νέου διατάγματος. Το αγρόκτημα βρίσκεται σε δύο κενά οικόπεδα που η πόλη έχει στην κατοχή της από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στη μέση μιας κατοικημένης περιοχής. Η γη θα ανήκει στο διηνεκές στην κοινοτική διαχείριση γης της Dudley Street Neighborhood Initiative και θα λειτουργεί από το Urban Farming Institute της Βοστώνης.
Μεταποιητές και έμποροι λιανικής πώλησης, Παλαιοί και Νέοι
Τα προϊόντα που καλλιεργούνται από το Food Project και το City Growers παρέχονται άμεσα σε τοπικές επιχειρήσεις μεταποίησης, σε λιανοπωλητές και σε εστιατόρια. Οι επιχειρήσεις αυτές επίσης ανθούν στη γειτονιά.
Η City Fresh Foods του Lloyd, που ιδρύθηκε το 1994, είναι ένας βετεράνος πλέον στην γειτονιά. Έχει περίπου 100 υπαλλήλους και σερβίρει φρέσκα, υγιεινά, πολιτισμικά κατάλληλα και από τοπικές πρώτες ύλες γεύματα σε σχολεία, γηροκομεία και άλλα κοινοτικά ιδρύματα.
Ένας άλλος παλιός θεσμός είναι το Haley House στο Roxbury, μια κοινωνική επιχείρηση που προήλθε από μια οργάνωση κοινωνικών υπηρεσιών που παρέχει φαγητό (soup kitchen) και καταφύγιο για τους άστεγους στο South End της Βοστώνης. Ξεκίνησαν τη δική τους φάρμα στην κεντρική Μασαχουσέτη το 1983 για να προμηθεύουν την κουζίνα τους. Το 1996, ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα εκμάθησης αρτοποιίας που διδάσκει, μεταξύ άλλων, και σε πρόσφατα φυλακισμένους. Και το 2005, άνοιξαν το Haley House Bakery Café , το οποίο προσφέρει φαγητό και τροφοδοσία (catering) και χρησιμεύει ως χώρος συγκέντρωσης της κοινότητας.
Και άλλες επιχειρήσεις μόλις ξεκινούν. Η CCK Pearl , μια νέα εμπορική θερμοκοιτίδα κουζίνας, έρχεται στη γειτονιά του Dorchester ως τον κύριο μισθωτή του πρώην εργοστασίου κρέατος Pearl and Bornstein Meat. Από το 2009, η αδελφή της θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων τροφίμων στην Jamaica Plain, η Crop Circle Kitchen , έχει βοηθήσει πάνω από 100 επιχειρήσεις τροφίμων να ξεκινήσουν από τα σπάργανα. Η νέα θερμοκοιτίδα ελπίζει να παράγει 150 θέσεις εργασίας στην πρώτη πενταετία λειτουργίας της.
Η Dorchester Community Food Co-op αναπτύσσει τα δικά της, ιδιοκτησίας μελών και εργαζομένων παντοπωλεία, τα οποία θα φέρουν οικονομικά προσιτή πρόσβαση σε τοπικά προϊόντα. Μέχρι στιγμής, έχουν αρκετές εκατοντάδες μέλη (πληρώνουν $100 ο καθένας), διοργανώνουν μια χειμερινή αγορά για αγροτικά προϊόντα και ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ, το “Fresh Firdays” στον χώρο όπου σχεδιάζουν να στήσουν τον συνεταιρισμό τους. Το κατάστημά τους θα είναι επίσης ένας χώρος για κοινοτική εκπαίδευση και για πολιτιστικές δραστηριότητες.
Ένας Ολοκληρωμένος Κύκλος
Αυτή η ντόπια καλλιέργειας οικονομία τροφίμων είναι ακόμη μια αναδυόμενη αγορά. Αυτή τη στιγμή, οι φορείς που περιγράφονται σε αυτό το άρθρο ήδη απασχολούν εκατοντάδες άτομα, εμπλέκουν την άμεση συμμετοχή χιλιάδων και παρέχουν υπηρεσίες και αγαθά σε δεκάδες χιλιάδες περισσότερους.
Αλλά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά.
Για τον Lloyd, μία από τις βασικές προκλήσεις είναι να “προσδιοριστούν, να γαλουχηθούν και να τραφούν οι καινοτόμοι”.
Ένας τέτοιος καινοτόμος είναι ο νεοσυσταθείς συνεταιρισμός εργαζομένων, ο CERO (Cooperative Energy, Recycling, & Organics), που ξεκίνησε από αφροαμερικανούς και λατίνους εργαζόμενους που ήθελαν να δημιουργήσουν τις δικές τους πράσινες θέσεις εργασίας. Σε ένα πραγματικά βιώσιμο σύστημα τροφίμων, τα βακτήρια και τα έντομα βοηθούν στην διαδικασία επεξεργασίας των αποβλήτων (ή οποιασδήποτε οργανικής ύλης) ώστε να παραχθούν τα θρεπτικά συστατικά που εμπλουτίζουν το έδαφος. Από τον Οκτώβριο του 2014, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα ιδρύματα στη Μασαχουσέτη θα πρέπει να διαχωρίζουν τα οργανικά τους απόβλητα από τα απορρίμματα τους, λόγω των νέων κανονισμών που ισχύουν.
Ο CERO σχεδιάζει να βοηθήσει τις τοπικές επιχειρήσεις να διαχωρίζουν τα απόβλητα τους, να αυξήσουν την ανακύκλωση τους και να επεξεργάζονται τα υπολείμματα των τροφίμων τους. Πρόσφατα ολοκλήρωσαν μια επιτυχημένη crowdsourced εκστρατεία συλλογής κεφαλαίων και έχουν ξεκινήσει μια άμεση δημόσια προσφορά για την αύξηση του κεφαλαίου εκκίνησης για τα φορτηγά και τον εξοπλισμό. Είναι, επίσης, στην οικοδόμηση της στήριξης από την κοινότητα και τους πολιτικούς για να ανοίξει η πρόσβαση σε συμβάσεις ανακύκλωσης της πόλης για τις τοπικές, συνεργατικές επιχειρήσεις όπως είναι και οι ίδιοι.
“Πολλοί από εμάς δεν προέρχονται από συμβατικά επιχειρηματικά υπόβαθρα”, λέει ο Lloyd. “Η καινοτομία δεν θα πρέπει να προέρχεται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς ή την κυβέρνηση, αλλά από το να εργάζονται όλοι αυτοί μαζί”.
Πηγή άρθρου: http://www.yesmagazine.org/
Μετάφραση: http://waves.pirateparty.gr