Η πόλη των Ιωαννίνων εδώ και τρεις μήνες διαθέτει το πρώτο co-workingspace, έναν συν-εργατικό χώρο ή, καλύτερα, έναν κοινόχρηστο χώρο εργασίας. Έναν χώρο που πολλοί δε γνωρίζουν ότι υπάρχει και ορισμένοι ότι τον χρειάζονται.
Η κοινότητα των ψηφιακών νομάδων των Ιωαννίνων C.Ioannina, που δημιούργησε τον χώρο, προφανώς δεν… ανακάλυψε την Αμερική. Τέτοιοι χώροι υπάρχουν παντού τις τελευταίες δεκαετίες, καλύπτοντας μια ανάγκη που δημιούργησαν η τεχνολογική ανάπτυξη και οι εργασιακές αλλαγές, κάτι που έγινε ιδιαίτερα ορατό στην χώρα μας την περίοδο της πανδημίας. Σε άλλες χώρες, όπου η ψηφιακή οικονομία είχε αρχίσει να «ανθίζει» νωρίτερα, η ανάγκη είχε προκύψει εδώ και καιρό.
Στην οδό Κάνιγγος 1ΒΓ, στο κτίριο του Κληροδοτήματος της Ελένης Αλεξάνδρας Γκαστή, λειτουργεί εδώ και τρεις περίπου μήνες το co-workingspace της Κοινότητας. Περνώντας την -ελεγχόμενη με ηλεκτρονική πρόσβαση- κεντρική είσοδο, μπαίνει κανείς σε ένα καλαίσθητο και ζεστό χώρο, με πίνακες από την γκαλερί 3Portes και φυτά δίπλα στις μεγάλες τζαμαρίες, που «κοιτούν» στο ιστορικό κέντρο.
Αν και θα περίμενε κανείς να δει μόνο γραφεία, τα μικρά σαλονάκια προσφέρουν την αναγκαία οικειότητα, αλλά και αποτελούν πεδίο για τη σημαντικότερη ίσως λειτουργία των κοινόχρηστων χώρων εργασίας, το «χτίσιμο» της κοινότητας.
Εργαζόμενοι εξ αποστάσεως, νεοφυείς επιχειρηματίες, Γιαννιώτες που για διάφορους λόγους θέλουν έναν χώρο, προσωρινό ή μόνιμο, για να εργαστούν, βρίσκονται στα γραφεία τους και κάνουν την δουλειά τους απερίσπαστοι. Αυτή είναι η πρωταρχική λειτουργία του χώρου, εξάλλου, που διαθέτει εκτός από γραφεία (μεταξύ των οποίων και κάποια απομονωμένα για τηλεδιασκέψεις και παρουσιάσεις), κουζίνα και wc.Το επισημαίνουν οι Λουκάς Σιμόπουλος, συνιδρυτής της πλατφόρμα Loopcv, που αφοράάτομα που βρίσκονται στη διαδικασία αναζήτησης εργασίας, και ο δημοσιογράφος τεχνολογίας FergusO’ Sullivan.
Ο πρώτος είχε βρεθεί ως φοιτητής στα Γιάννενα και επέστρεψε προκειμένου να διερευνήσεις τις δυνατότητες του οικοσυστήματος της περιοχής στην υποστήριξη νεοφυών επιχειρήσεων. Ελλείψει χώρου, για να εργαστεί απρόσκοπτα, θα έπρεπε να φροντίσει να «στήσει» ένα γραφείο μόνος του, ενώ, όπως σημειώνει, ένα co-workingspace τα παρέχει όλα και του δίνει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με άλλα άτομα της κοινότητας. Θα σκεφτόταν να στήσει την επιχείρησή του εδώ; Ναι, εφόσον έβρισκε εργαζόμενους στον τομέα, δηλαδή μηχανικούς πληροφορικής, που είτε βρίσκονται εδώ ή θέλουν να μείνουν στα Γιάννενα, εκτιμώντας την ποιότητα ζωής, σε σχέση με μεγάλα αστικά κέντρα.
Για τον Fergus, το να δουλεύει σε τέτοιους χώρους είναι «καθημερινότητα» για μια δεκαετία περίπου. Ως freelancerδημοσιογράφος τεχνολογίας μπορεί να εργάζεται από παντού.
Βρέθηκε στα Γιάννενα στο σπίτι φίλων του, προσέχοντας τα κατοικίδια, για διάστημα δύο μηνών, οπότε, αντί μιας καφετέριας, επέλεξε το co-workingspace, που εντόπισε μέσω του διαδικτύου.
Από την άλλη πλευρά, η Θάλεια Κοσμά είναι πολιτικός μηχανικός στα Γιάννενα και θεωρητικά δεν έχει ανάγκη έναν τέτοιο χώρο. Μόνο που το γραφείο της βρίσκεται υπό κατασκευή, οπότε, μέχρι να ολοκληρωθεί, θα βρίσκεται εκεί. «Είναι πολύ βολικό. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον χώρο άνθρωποι με διαφορετικές ανάγκες. Ήρθε να καλύψει αυτή την ανάγκη, που μου δημιουργήθηκε πολύ όμορφα, συν του ότι γνωρίζω ανθρώπους. Είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσεις νέους επαγγελματίες, να έρθεις σε επαφή με την κοινότητα», σημειώνει.
Στον χώρο εργάζεται και ο προγραμματιστής Δημήτρης Κανελλόπουλος. Η φύση της δουλειάς του είναι τέτοια, που τα προηγούμενα χρόνια δούλευε από το σπίτι. Η δημιουργία αυτού του χώρου όμως τον βοηθά στο να «διαχωρίσει» την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή, να δουλεύει χωρίς αντιπερισπασμούς και σε ένα χώρο που θυμίζει γραφείο, ώστε να παραμένει παραγωγικός και συγκεντρωμένος. «Στο σπίτι, αν δε μένεις μόνος, δεν υπάρχει ησυχία. Ακόμη και μικρά πράγματα, που ενδεχομένως νεότεροι δεν τα καταλαβαίνουν, όπως η επιβάρυνση στον αυχένα, δουλεύοντας στο τραπέζι της κουζίνας π.χ., είναι πρόβλημα. Το σημαντικότερο είναι να μην αποσπάται η προσοχή μου», αναφέρει, επισημαίνοντας πως τέτοιοι χώροι, που προσφέρουν μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ευελιξίας στα ωράρια ή στις παροχές, υπάρχουν κατά κόρον στο εξωτερικό.
Όντας επαγγελματίας του κλάδου της τεχνολογίας, θεωρεί ότι τα Γιάννενα έχουν προοπτικές, χωρίς να «κρύβει» τις ελλείψεις κάτω από το χαλί, όπως αυτή του γρήγορου ίντερνετ. Θα ήθελε επίσης την πόλη πιο φιλική στις μετακινήσεις, με λιγότερα αυτοκίνητα αλλά και λιγότερο περιβαλλοντικά επιβαρυμένη κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν η αιθαλομίχλη «σκεπάζει» τα πάντα. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για συνθήκες που λάμβανε κανείς υπόψη του προκειμένου να επιλέξει μια πόλη για να μείνει και να εργαστεί.
Στον συν-εργατικό αυτό χώρο είναι πολύ πιθανό να συναντήσει κανείς τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Παναγιώτη Δαυίδ Ντούτση, που αυτή την περίοδο ασχολείται με ένα πρότζεκτ για τη δημιουργία ψηφιακών εγγράφων που μπορούν να προστεθούν σε ψηφιακό πορτοφόλι. Ως μέλος της κοινότητας συνοψίζει την σημασία του χώρου αυτού. «Το σημαντικότερο δεν είναι ο χώρος, αλλά η μεγάλη κοινότητα που δημιουργείται, η δικτύωση με ανθρώπους διαφορετικών κλάδων και τα νέα εγχειρήματα που μπορούν να προκύψουν».
—
Πηγή άρθρου: agon.gr